Adını Türkiye’nin ve Türklerin kaderini değiştiren 30 Ağustos 1922 Başkomutanlık Meydan Muharebesi’nin geçtiği Dumlupınar’dan alıyordu. Pasifik Okyanusu’ndan Çanakkale’ye uzanan 10 yıllık trajik yaşam öyküsüyle dünya denizaltıcılık tarihinde kendine yer bulan az sayıda denizaltıdan biri oldu.

4 Nisan 1953’de TCG Dumlupınar’ın Ege Denizi’nden Gölcük’e dönüş seyrinde İsveç şilebi Naboland ile Çanakkale Boğazı, Nara Burnu’nda çarpışması sonrasındaki kaybı, tüm Türkiye’nin kalbinde bugün bile acısını derinden hissettiğimiz bir yara açtı. Çarpışma sonrası gemiden sadece komutan ve köprü üstündeki diğer dört kişi kurtuldu. 81 kişi 90 metre derinlikte saatlerce oksijenlerinin bitmesini bekledi ve hayatlarını kaybetti. “Vatan sağ olsun” sözüyle tanınan Selami Özben Astsubay, denizaltıdan son kez duyulan sesin sahibiydi.

Bu çalışmada okuyacağınız pek çok şey ilk kez kaleme alındı ve Dumlupınar’ın yaşamı ilk kez değerli genç bir tarihçi tarafından anlatıldı. Uğur Esmer’in bu kitabında Dumlupınar’ın Türkiye için önemini, personelinin hikâyelerini, 1953 yılının 3 Nisan’ını 4 Nisan’a bağlayan gece ve takip eden günlerde yaşananlar ile sonrasındaki dava süreci anlatılmıştır.

İçindekiler:

-Ön söz V

-Denizaltılara ve Balao Sınıfına Genel Bir Bakış 1

-USS Blower 12

-USS Blower’dan TCG Dumlupınar’a 16

-Deniz Kurmay Albay Hakkı Burak 23

-Müsademe 26

-Bir Sarı Şamandıra 39

-Ölmelerine Ne Sebep Oldu? 47

-Biten Hava mı, Yoksa Yükselen Karbondioksit mi? Dava 50

-Ordinaryüs Profesör Ata Nutku 63

-Yarbay Vedat Dora 66

-Dumlupınar’dan Sonra 69

-Naboland 72

-Kültür ve Sanatta Dumlupınar Faciası 74

-Vatan Sağolsun 78

-Ebediyete Kadar 80

-Ah Bir Ataş Ver 83

-Üç Dumlupınar 85

-Amerika’ya Gitme… 89

-Dumlupınar’ı Çıkarmak 91

-Şehitler 93

-Bitirirken 96

Ek-1 97

Ek-2 102

Kaynakça 104