Boyut, Piri Reis’in 1513 tarihli Dünya Haritası’nın 500. Yıldönümü’nde, haritacılık ve denizciliğe dair benzersiz bir çalışmayı daha okurlarına sunuyor. Eser, aynı zamanda İstanbul İslam, Bilim ve Teknoloji Müzesi‘nin de kurucusu olan araştırmacı Prof. Dr. Fuat Sezgin tarafından hazırlandı.

Amerika kıtasının muhtemel bir Kristof Kolomb öncesi keşfi konusu, 20. yüzyılın ikinci yarısında birçok bilim adamının araştırdığı bir gizem. Dünyanın önemli İslam Bilim Tarihi Araştırmacıları arasında gösterilen Prof. Dr. Fuat Sezgin de İngilizce yayınlanan bu eserinde kendi araştırma ve birikimleriyle bu gizemi mercek altına alıyor. Kitapta incelenen orijinal haritaların günümüzdeki karşılıkları şekillerle anlatılırken, Akdeniz kartografyası ve denizciliğinde Piri Reis ve haritaları da inceleniyor. Akdeniz adalarının kartografik betimin yanı sıra, Piri Reis’in denizcilere yüzyıllar boyu kılavuzluk eden eseri Kitab-ı Bahriye‘de yer alan haritaları ile bu haritaların kaynakları arasındaki ilişki de irdeleniyor.

Çok yakında Türkçe olarak da yayınlanacak olan “Piri Reis & The Pre-Columbian Discovery of the American Continent By Muslim Seafarers” Türk coğrafya tarihinin en önemli denizci ve kartograflarından Piri Reis’in ünlü dünya haritası ve Kitab-ı Bahriye‘sini merak eden, denizciliğe ve haritacılığa ilgi duyan herkesin kaçırmaması gereken bir eser.

“The difficult geographic-historical question which arises in connection with Pīrī Re’īs’ book consists in how to explain the origin of his charts. Modern research mainly focused its attention on the surviving part of his map of the world. In the case of the Baḥrīye, the assumption that the Isolario by Benedetto Bordone (1528) had been the source is the all too easy answer. First of all, when writing the first or the second edition of his book on navigation in the Mediterranean in 1521 and 1524 respectively, the Ottoman mariner could hardly have used an Italian book as a source that was only published in 1528. Furthermore, a historian should not disregard the possibility that both, Bordone and Pīrī Re’īs, had directly or indirectly followed an older source and were part of a common tradition.” – Prof. Dr. Fuat Sezgin