İnsanoğlunun ilk nerede ve hangi amaçla denizle buluştuğunu, onu tanıdığını ve ondan faydalanmaya başladığını henüz bilmiyoruz. Buna karşın Yakındoğu, Ege ve Akdeniz coğrafyasında yaklaşık 100 yıldır aralıksız sürdürülen arkeolojik çalışmalar, insanlığın on binlerce yıldır deniz ürünlerini temin ettiğini ve tükettiğini göstermektedir. 19 ve 20.yy’da Ege ve Akdeniz’in kıyı kesimlerinde baskın ekonomik değerler arasında yer alan süngercilik belli bir uzmanlık isteyen oldukça zor bir meslektir. Ülkemiz kıyılarında özellikle Bodrum ve Marmarisli sünger avcıları tarafından uzun yıllar icra edilen bu mesleğin ve temel girdisi olan süngerin eskiçağlarda farklı alanlardaki kullanımını yazılı kaynaklar ve arkeolojik veriler aracılığıyla ele alan bu çalışma, söz konusu mesleğin belki de İÖ 4500’lere değin uzanan geçmişini ortaya koymaktadır.

Başta temizlik olmak üzere, tıp, madencilik ve askeri teçhizat gibi farklı alanlara hitap eden süngercilik, yakın dönemlerde olduğu gibi eskiçağlarda da süngerin çok olduğu belli başlı merkezlerde yoğunlaşmaktadır. Süngerciliği ve süngerleri ‘hiç bir çile, sünger avcılarınınkinden daha korkunç, hiç bir çaba onlarınkinden daha zor değildir” sözleriyle anan Oppian’ın haklı tanımı, hayli zor ve sonu ölüm ya da hayat boyu felç ihtimalleri taşıyan bu çileli mesleğin salt bugün değil geçmişte de aynı zorluklarla bir arada yorumlandığının, unutulmaya yüz tutan bu mesleğin ne kadar büyük fedakarlıklarla gerçekleştirildiğinin göstergesi niteliğindedir.