Osmanlı hinterlandının tabii bir parçası olan her kültür coğrafyası gibi, “Bahr-i Sefid” ve “Adalar Denizi” özel ilgi alanını çekmesiyle, heyecanlı bir şekilde “Rodos ve Oniki Ada” isimli eserin hazırlıklarını yaptığımız günlerde, hep kendi kendime düşünmüşümdür “acaba Rodos’un, Girit’in, Sakız’ın, Midilli’nin günlük Türk hayatına dair görsel malzeme yok mudur” diye. Bu konuyu sevgili dost ve genç “Adalılar Denizi” tarihçisi Ali Fuat Beye açtığımda, Ali Fuat Bey, üniversite kütüphanesiyle Yıldız Arşivinde Sultan II. Abdülhamid’in albümünden bahisle, bir takım fotoğraflar getirme lütfunda bulunmasına rağmen, bu malzemeler gerçekten de Sultan Abdülhamid’in devlet politikasıyla ilgili bir takım stratejik maksatlı fotoğraflar olup, gündelik Rodos hayatıyla ilgili malzemeler olmadığı gibi, kullanım noktasında da eni konu teknik bir restorasyon çabası gerektiriyordu. Pek tabii olarak kullanamadık ve “Rodos ve Oniki Ada’yı salt akademik bir çalışma olarak yayınladık.

Oysa sadece Rodos değil, ne Garp Ocakları (Kuzey Afrika), ne Ortadoğu, ne de Balkanlarda Osmanlı zamanlarına ait bu tür malzemenin gün yüzüne çıkmaması, oldum olası başka memleketlerde ” Sömürge Hayatı” tarihlerine kadar emsallerinin yayınlandığını görmek beni düşündürdüğü kadar, fena halde de asabımı bozuyordu. İşte tam da o günlerden (2005, Haziran) bir münasebetle Şahap amcayla tanışıyoruz. Yetmiş küsur yaşında, dağ gibi bir adamdı. Bir akşam üzeri, Üsküdar’da Şemsi Paşa Camii’ne nazır bir kahvede bir dost meclisinde sohbetle başladı bu kitabın yayın hikayesi. Of’lu Turan, Sürmeneli Mehmet, Rizeli Rasim Beylerle başlayan sohbetimiz, daha sonra Şahap amcayla başbaşa kaldığımızda devam etmiş, anlaşılan Şahap amca nazarında imtihanı geçmiş olmalıyım ki bana elinde bulunan fotoğraflardan bahsetti.

Büyük, kallalvi üç büyük albüm dolusu fotoğrafla karşı karşıya kaldığımda heyecanla “işte, benim aradığım buydu” demekten kendimi alamadım. İçinde neler neler, kimler yoktu ki? Meşhur “Faralyalı” ailesinden, Samsun eşrafından denizci “Kaptanoğulları”na, oradan “Çakıroğulları”na kadar pek çok Anadolu menşeli aile. Keza, kasabından fenercisine, değirmencisine, şerbetçisine kadar yaşanmış ve halen yaşanmakta olan koskoca günlük bir Türk halk hayatı. Ne yapıp yapıp bu albümler gün yüzüne çıkmalıydı…
(Önsözden)