On dokuzuncu yüzyılın sonlarına doğru, ahşap gövdeli ve yelkenli gemiler yerini buhar makineleriyle donatılan zırhlı gemilere bırakır. Güçlü gemi toplarının imali ve suyun altında hareket edebilen torpidolar ile deniz mayınlarının kullanımı, deniz gücü kavramının yeni baştan tanımlanmasına sebep olur. Böylece maliyetli güçlü donanmalar, devletlerin askeri, ekonomik ve sosyal gelişmişliğinde zirveyi belirleyen en önemli gösterge haline gelir.

Osmanlı İmparatorluğu, 19. yüzyıl boyunca içinde bulunduğu buhrana ve zayıflayan ekonomisine rağmen, denizcilik sektöründeki gelişmeleri yakından izlemiş, bilhassa donanma konusunu en hayati meselelerden biri olarak ele almıştır. Bu dönüşüm çağında yetişmiş Osmanlı askeri entelektüellerinden Miralay Ahmed Muhtar Paşa, deniz güçlerinin dünya çapında geldiği nokta üzerine kafa yormuş ve deniz gücü kavramını bütün Osmanlı aydınlarının anlayacağı rahat bir dille anlatmak için elinizdeki eseri yazmıştır.

Sultan II. Abdülhamid’in tahta çıkışının 25. yılına tesadüf eden 1900’de yayımlanan Rehber-i Muzafferiyyât-ı Bahriyye’de dönemin denizci devletlerinin sahip oldukları platformlar ile bunların özellikleri; kara ve deniz  unsurlarının müşterek harekât kabiliyetleri ile sahil muhafaza ve top teknolojilerinin mukayesesi, Osmanlı İmparatorluğu’nun 19. yüzyılda deniz gücü kapasitesi ile takip ettiği deniz stratejisi ayrıntılı olarak ele alınmaktadır.

Miralay Ahmed Muhtar Paşa (1861-1926) Osmanlı-Türk modern askeri tarihçiliğinin öncülerindendir. Topçu subayı olarak yetişmiş, âlim-asker sıfatını hak edecek şekilde kendini askerliğe dair bilimsel araştırmalara ve subay öğretimine adamıştır. Mühendishane ve Harbiye’de topçuluk, ateşli silah teknolojileri, balistik, harp tarihi ve Avrupa askeri literatürü üzerine dersler veren Ahmed Muhtar Paşa, yurtdışından yapılan silah alımlarında komisyon üyeliği de yapmış, başta topçuluk olmak üzere askerliğin çeşitli konularında, bir kısmı ders kitabı olarak okutulmuş çok sayıda başvuru eseri kaleme almıştır. Günümüzde İstanbul’da eski Mekteb-i Harbiye binasında faaliyetini sürdüren Askeri Müze’nin kurucusu olarak kabul edilir.