Jack London’ın roman kişileri, insan ile doğa arasında bir zamanlar ki birlikteliği arar, onun izlerini bulur, içlerindeki doğaya çarpar, onu
yüzeye çıkartabildikleri ölçüde vahşileşir, insanlıklarından uzaklaşırlar. Bir yanda doğal yanları, vahşilik çağırır onları, bir yanda da insan yanları. Bu kez doğa denizdir; insan yanını çoktan yok edip doğanın (denizin) bir parçasına dönmüş olduğunu sanan kişi de kaptan Larsen. London bize; -Beyaz Balina’nın kaptan Ahab’ı gibi denizin beyaz ‘ruhuyla’ birlikte sulara karışmayacaksak- doğayla birlikte olmanın insan yanımızı yok etme şartına dayanmaması gerektiğini hatırlatıyor.