Sicilya, Akdeniz’in yüzlerce yıl boyunca biriktirdiği kültürlerin bir araya gelip kaynaştığı en özel yerlerden biri olmuştur. Öyle ki bu adaya her gelen kendinden öncekine sırtını dönememiştir. Belki de Sicilya’yı bu kadar özgün kılan şey budur.

Müslümanlar, Sicilya’ya ayak bastıklarında İslam, Akdeniz’i sarmış durumdaydı. Akdeniz’in anlamlandırdığı nadide bir eser gibi duran Sicilya, onların arzusu karşısında kendisini gizleyemedi. Esed b. Furat’ın komutasındaki İslam orduları, 9. yüzyılın başlarında bu nadide Ada’yı ele geçirmeye başladılar. Sicilya, tarihin her döneminde olduğu gibi güzelliklerini Müslümanların gözleri önüne sererken elbette Akdeniz’in gözdesi olmayı da sürdürüyordu.

11. yüzyılın başlarında Vikingler’den bir gurup Güney İtalya’da tutunmayı başarmışlardı. Norman olarak adlandırılan bu gurup içerisinde Hauteville kardeşler, burada önce bir kontluk kurmayı başardılar. Sonrasında onlar da Sicilya’ya gözlerini diktiler. Burada hüküm süren Müslümanlardan Ada’yı almak kolay olmadı. Fakat ele geçirdiklerinde Altın çağını yaşayan İslam Medeniyetinin bir parçasıyla burada tanıştılar. Dönem itibariyle medeniyet zirvesinin temsilcisi olan Müslümanları Sicilya’dan kovmak yerine onları kendilerine bağlamak istediler. Arap dilini öğrenip İslam medeniyetiyle tanıştılar. Sicilya’nın ilk hükümdarından son hükümdarına kadar hemen hepsi İslam Medeniyetinin etkisi altında kalmışlardı. Onlar, Hıristiyan Sultanlardı.

Sicilya bir Akdenizliydi. Onunla yaşamayı isteyenler de Akdenizli olacaklardı. Vikingler gibi Müslümanlar gibi.