Deniz mayınları, gemiler için en önemli tehdit unsurlarından biridir. Tahrip unsuru olarak gemilerin hareketlerini kısıtlama özelliğine sahip olan bu silah, kıyı hattı ya da boğaz gibi yerlerde savunma amaçlı kullanılabilirken bir filoyu limana hapsetmek için de saldırı (abluka) amaçlı kullanılabilir.

Gemiler için caydırıcı bir güç olarak görülen deniz mayınları, diğer silah sistemlerine daha ucuz ve pratik kullanımı bakımından zayıf tarafın toplam gücünü arttırıcı bir değer olarak görülmüştür.

Deniz mayınları, deniz harp tarihinde özellikle 18. Yüzyıldan itibaren yaygın olarak kullanılmış ve devletler bu silahı deniz gücünün envanterine katma çabasına her zaman önem vermiştir. Devletlerin kendine özgü mayın geliştirme çabaları da aynı dönemden itibaren hız kazanmıştır. Kontrolden çıkan yaygın deniz mayını kullanımı, çok uluslu katılımla 1907 yılında düzenlenen Lahey Konferansına da konu olmuş ve konu başlıklarından biri de deniz mayınlarının kontrolsüz kullanımının önlenmesi olmuştur.

Bu kitapta, deniz mayınlarının Orta Çağ’dan itibaren 20. Yüzyıl başına kadar olan süreçte dünyadaki gelişimi ve Osmanlı’da ilk kullanıma girmesinden itibaren Çanakkale Muharebelerine kadar dönemdeki serüveni (İmalât, Tedarik, Teşkilat vd.) hakkında detayları bulacaksınız.