Ökkeş de, arkadaşı Hasan da çalıştıkları minibüs sürücülerinden izin istemişlerdi. Zaten Hasan’ın çalıştığı minibüs onarımdaydı. Bisikletleri Şaban Usta’dan bir günlüğüne kiralamışlar, cumartesi akşamından almışlardı.

Şaban Usta: “Bakın, ikinizi de tanıyorum, ama en çok Ökkeş’i tanıyorum,” demişti. “Her ikiniz de bisikletlerimi pırıl pırıl geri getireceksiniz.”

Ökkeş: “Abov Şaban Usta,” dedi, “bil ki bisiklet sanki kendi malımız, onlara öyle bakarız.”

Şaban Usta sezmişti. Sordu: “Yoksa çocuklar bisikletle yarın bir yere mi gideceksiniz?”

Ökkeş: “Hıı,” dedi. “Denize gideceğiz, Şaban Usta.”

Şaban Usta, karayolunun çok tehlikeli olduğunu söyleyince, Ökkeş: “Hani Şaban Usta, karayollarının kıyısında tozlu bir yol vardır ya, biz oradan gideceğiz,” dedi.