Realizm, devletleri yekpare bir bütün olarak ele alır ve anarşi ortamında devletlerin, kendi çıkarlarını maksimize etmek için rasyonel davrandığını varsayar. Bu çalışmada, neo-realizmin açısından bakılarak İsrail’in stratejileri anlamlandırılmaya çalışılmıştır. İsrail’in, Akdeniz’deki politikalarının sadece millî güvenliğini sağlamak amacıyla hayata geçirilmediği; bu politikaların, doğal kaynaklara erişim imkânını ve ekonomik avantajları da beraberinde getirerek İsrail’in millî çıkarlarına maksimum seviyede hizmet ettiği ortaya konmaya çalışılmıştır.

Çalışma altı ana bölüme ayrılmıştır. İlk bölümde çalışmanın, cevap vermeye çalıştığı sorular belirtilmiş, ikinci bölümde ise literatürde ki benzer konularda yapılan çalışmalar özetlenmiştir. Üçüncü bölümde çalışmanın kavramsal çerçevesi sunulmuştur. Dördüncü bölümde uluslararası güvenlik politikalarının tanımı, oluşumu ve uygulanması bu bölümün içeriğini oluşturmaktadır. Ayrıca, Neo-realist bakış açısıyla güvenlik anlayışı odaklı çalışmalar yapan Kenneth Waltz, John Mershaimer ve Robert Keohane gibi teorisyenlerin düşüncelerine de bu bölümde yer verilmiştir. Beşinci bölümde ilk olarak İsrail’in bölgesindeki komşularıyla yürüttüğü dış ilişkiler ele alınmış; İsrail’in tarihsel süreçte ittifaklar kurduğu devletler ile rekabet içinde bulunduğu devletlere yer verilmiştir. Sonrasında ise İsrail’in Akdeniz politikaları, bu politikaları uygularken bölgedeki diğer aktörlerle ilişkileri ve bu politikalar sonucunda elde ettiği kazanımlar neo-realizmin açısından incelenmiştir.