Bir avuç kadardılar. Buna rağmen İngiltere’yi titretmişler ve müttefiklerin zaferini tehlikeye düşürmüşlerdi. Bu adamlar Amiral Doenitz’in denizaltıcılarıydı. Uzun aylar için “Gri Kurtlara” kapanan bu denizciler, Atlas Okyanusuna dehşet salmış ve müttefiklerin 14 milyon tonluk gemisini batırmışlardı. Winston Churchill, onlar için hatıralarında: “Büyük Savaş süresince bana hakikaten korku veren yegane şey, denizaltı tehlikesiydi” diye yazmıştır. Bu tehlike İkinci Dünya Savaşı’nın daha ilk günlerinden itibaren gerçekleşmeye başlamıştı. O güne kadar hiçbir düşman gemisinin yaklaşamadığı ve İngiliz Donanması’nın savaş üssü olan Scapa-Flow’a gizlice giren bir U-Boat, İngilizlerin dehşet dolu bakışları önünde iki kruvazörü batırıp kaçmıştı.

Fakat bir gün, “Gri Kurtlar”, avcıyken av olmaya başladılar. Müttefik radarlarıyle yerleri tespit edilen, hava ve deniz üstü hakimiyetine sahip uçaklarca tesirsiz hale getirilen “Gri Kurtlar” uzun sürecek bir can çekişme devresine girdiler. Doenitz’in denizaltıları tek tek imha ediliyordu. Son kalan bir kaç kurt ise teslim olmaktansa intihar etmeyi tercih etti…