Merhaba,

8 yıl aradan sonra, nihayet kitabımızın 4.baskısını sizlere kavuşturmanın mutlu hazzını yaşamaktayım.

“Hoca 8 yıl kulağının üstüne yatmış, zira bunca zamanda ne gelişmeler oldu bitti, neredeyse her yıl bir yenilikle karşılaştık… Kitabı güncellemek 8 yıl sonra mı aklına gelmiş? …” diyenleri duyar gibiyim. Evet, gelişmelerin ve yeniliklerin 8 yıl boyunca süreklilik arzettiği çok doğru. IMO bunca zaman boş durmadı. Devletler çalıştı. Denizciler hergün yeni bir hususu dikkate almak durumunda kaldı. Teknoloji geliştikçe, farkındalık arttı. Denizle alakası olan her kimse, yeni gelişmelerden eskisine göre çok daha hızlı haberdar olmaya başladı. Ama asıl mesele şu ki, kitabın yeni baskısının çıkabilmesi için önce eski baskılarının bitmesini beklemek gerekiyordu. Önceki baskısının tükenmesi, fotokopi alışkanlığı, kitaplarla dolu bir kütüphaneye sahip olmama kültürü, yeni nesil sanal ortamda kopyalanmış sayfaları taşıma isteği, … vb gibi olumsuz etkiler nedeniyle bugüne kadar yayıncımızın eski baskılarının tükendiği haberini vermesini beklemek durumunda kaldık. Hal böyle olunca, 4.baskı 8 yıl sonra basılabildi.

Peki diyeceksiniz ki, “hocam bunu da nereden uydurdunuz?”. Size 2005 senesinde askerlik vazifemi yapmak üzere Yedeksubay intibak eğitimini almak için gönderildiğim birlikte, benden yıllar sonra bir denizcilik okulundan mezun olmuş ama askere benden önce gittiği için yedek subay rütbesi takmış bir kardeşimizle başımdan geçen küçük bir anekdotu paylaşayım, izninizle. Bu kardeşimiz, bir gün beni görevini icra etmesi için kendisine tahsis edilmiş odasına çağırttı. Emir-komuta zinciri sebebiyle odasına intikal ettiğimde, bana önce tulumba tatlısı ve çay ikram edip küçük bir sohbetle girizganda bulunduktan sonra talebini dile getirdi. Gemide kitapları taşıması zor oluyormuş, yazdığım kitapların birer pdf kopyasını flaş belleğine yüklememi talep etti. Elbette, bunun doğru olmayacağını ve kitaplarımı yazmak için sarfettiğim emeklere saygısızlık olacağını dile getirdim, tatlı için teşekkür ettim ve ayrılmak için izin isteyerek kendi görev mahallime geri döndüm. Genç kardeşimizin bu talebi, gemiye göreve giderken bavulunda onca ağır kitabı taşımanın ne kadar zor olacağı hususunda kendisine hak vermediğim anlamına gelmesin. Ama, eğer binbeşyüz ikibin adet olarak basılan bir kitabın tüketilmesi 8 yıl sürerse, yazarların üretkenliği ve motivasyonunun kaybolması da bunun doğal bir sonucu olacaktır. Umarım, bilgiye ve bilgiyi paylaşanlara daha çok değer verilecek bir yüzyılın yaşayanları olabiliriz, birgün.

Sevgiler ve saygılarımla,

Ümit Çevik, Mersin, 2018