“Kıta sahanlığı, bir uluslararası hukuk kurumu olarak çeşitli çalışmaların konusunu oluşturmakla birlikte genellikle sınırlandırma boyutuyla Türk öğretisinde ele alınmaktadır. Elinizdeki bu çalışma da kıta sahanlığının sınırlandırılmasına ilişkin önemli bir içeriği sunmakta; fakat bunun ötesinde kıta sahanlığına bağlı hak, yetki ve yükümlülükleri de eleştirel bir bakış açısıyla irdeleyerek çalışmanın merkezine koymaktadır. Çalışmanın esas amacı, her ne kadar uluslararası hukuktaki baskın görüş aksi yönde olsa da, kıta sahanlığının doğal uzantı ilkesine bağlı coğrafi gerçeklikten hareketle uygulanabilecek bir kapsama sahip olduğunu ortaya koymaktır. Ana tema olarak 200 deniz milinin ötesindeki kıta sahanlığı belirlenmiş olmakla birlikte, bu kavram doğal uzantının kıta sahanlığının genel rejimindeki yerini vurgulamak amacıyla da farklı bir bakış açısıyla değerlendirilmektedir. Bunun yanı sıra Türkiye’nin 200 deniz milinin ötesindeki kıta sahanlığı sınırlandırılması ve uygulanması sorunu olmamasına rağmen, derin deniz yatağının da sınırlandırılmasına bağlı olarak ortaya çıkması muhtemel hak kayıplarına dikkat çekilmektedir. Bütün yönleriyle kıta sahanlığının hukuki rejiminin yetersizliği ve yarattığı tutarsızlıklar eleştirilmekte ve çeşitli önerilerde bulunulmaktadır.” (Önsözden)