Seyrine doyamadığım şey hayatın ta kendisi; güneş, bulutlar, deniz, geçip giden ve duran zaman. Bazen artık iyice yabancılaştığım, asırlar önce terk etmiş olduğum şu diğer dünyayı da gözlerimin önüne getiriyorum. Sahte zevkleri doyurmak, sahte gereksinimleri karşılamak için insanoğlunu bir “para kazanma makinesi”ne dönüştüren her şeyi, sahte modern dünyayı.

1968’de Sunday Times bir yarış düzenler. Bu yarışa katılacak olan denizcilerin hiçbir yerde durmadan ve tek başlarına bir dünya turu atmaları gerekmektedir. Moitessier teknesini hazırlar, yiyecek içeceklerin yanı sıra 16 mm’lik bir de kamera alır yanına ve 22 Ağustos’ta Plymouth‘dan yola çıkar. Yaklaşık 10 ay boyunca denizin üstünde olan Moitessier kendi sınırlarını zorladığı gibi, doğayla kurduğu diyaloğu da geliştirir; dev dalgalarla boğuşur, içmek için yağmur suyu biriktirir, ona eşlik eden foklarla, yıldızlarla konuşur. Ne var ki yarışı en önde tamamlarken karar değiştirir, çıkış noktasına varmaktan vazgeçerek yola devam eder ve toplamda 37.455 deniz miline ulaşarak bir buçuk dünya turu atmış olur. “Güney Denizlerinin Avaresi”nden yaklaşık 16 yıl sonra gerçekleşen “Uzun Yol”, pek çok dile çevrilerek kült kitaplar arasındaki yerini çoktan almıştır.