Kıyısından yakalasa da ortasında yaşamalı insan hayatı hem de en ortasından. Bir denizin bile ortasında yaşamalı, bir adadan bakabilmeli dünyaya mesela. Her sabah yüreğinin en orta yerinden bir gemi geçirerek güne uyanmalı. Kaçıp giden gemilere inat yaşama sımsıkı sarılmalı. Sadece limanlardan kalkmaz vapurlar demir alarak, içinden de nicesini kaldırdığın olur. Ancak kimisini yolcu etmeye kıyamazsın. O, zincirleriyle bağlanmıştır kalbinin en orta yerine. Ne kırmak istersin ne de koparmak halatlarını. Kimileri ölümüne kalır sende demirleyerek.

Eğer bir denizin ortasında yaşıyorsan her şeyine deniz karar verir ve her şeyin denizin sunduğu kadardır. Deniz gibi hisseder, deniz gibi düşünürsün çoğu vakit. Gülümsediğinde gülümser, hiddetlendiğinde hüzünlenirsin. Deniz güzelse güzelsin, deniz kadar mavisin ve deniz kadar derinsindir. Rüzgârına kapılırsan yelkenlerin dolar. Hüznüne kapılırsan yüreğin kabarır. Gelgitlerin olur, birbirine benzemeyen. İnandığın güzel şeylerin, bir yanılgı olduğunu anlayınca, derine çekilirsin. Eğer bir adada yaşıyorsan denize benzersin.

Sen, Marmara’ya doğru uzanan
Dalgalı, hırçın, uçsuz bucaksız, bir yolculuk
Gökyüzü kadar mavi
Bir mermer kadar bembeyaz bir sayfa
Kazandıklarımla, kaybettiklerimle, vedalarımla
Sen döküldün kalemimden
Ve seni yazdım hikâyelerime.

Serap AY ZOR