“Yavru Kayık’ı, bir gün, deniz kıyısındayken gördüm. Bir takanın ardına halatla bağlanmış, sürüklenip gidiyordu. Üzgün, dokunaklı bir hali vardı. Bana öyle geldi ki, bu küçük kayık, özgür olmak istiyordu. Bunu tek başına sağlayabilecek güçte değildi. Onun bu özlemini gerçekleştirebilecek dostlar gerekliydi. Bu dostlar, ortaya çıkmakta gecikmediler ve Yavru Kayık’a yardım ellerini uzattılar.” (Arka Kapak)