Türklerin hayatına denizin girişi, varlıklarının bilinişinden çok sonralara denk gelir. Bozkırın ortasında kurulu bir çadırda gözlerini dünyaya açan çocuğun ilk gördüğü toprak ve toprakta yetişen şeylerdi. Su ile insan münasebeti, yaşamak için giderilmesi gereken ihtiyaçlardan dolayı elzemdi, suyun bir Türk’teki yeri budur; kendisinin ve hayvanının içmesi. Suyun, ufak çaplı tarımda kullanıldığı da vakidir, lâkin bu daha geç zamanlara ait bir durum.