Sevgili Kardeşim,

Daha önce yazdığım mektubuma henüz cevap vermediğin için endişelendim. Günlük işlerinin cevabını geciktirdiğine inanabilsem telaşlanmayacaktım. Bugün Türkiye’nin hemen bütün gazeteleri siyah başlıklarla çıktı. Dehşetle öğrendik ki yirmibeş milyon Türkün hasretle yanıp tutuştuğu sevgili Kıbrıs’ımızda yaşıyan Türk kardeşlerimizin “Taksim” lehinde yaptıkları bir yürüyüşü vesile eden İngiliz askerleri, kalabalığın üzerine ateş açmışlar. Askeri otomobiller, ihtiyar kadınları ezip geçmiş.. İki günde yedi Türkün öldürüldüğü bildiriliyor. Yüzlerce yaralı varmış…

Silahsız kardeşlerimiz taşlarla, sopalarla saldırmış bu vahşi askerlerin üzerine… Sokak muharebeleri başlamış.. B.B.C. radyosunun verdiği haber bülteninden İngiliz askerlerinin Kıbrıs’ta şimdiye kadar görülmemiş bir mukavemet ile karşılaştıklarını, silahsız insanların silahlıları önlerinde sürüp götürdüğünü öğrendik.

Merak içindeyim. Dört yıl evvel Kıbrıs’ta geçen hiçbir zaman hatırımdan çıkmıyacak, o güzel tatil günlerinde tanıdığım sevgili Kıbrıs’lı Türk kardeşlerimin bu felaket saatlerinde yanlarında bulunmayı, onların kutsal mücadelelerine kudretimce ben de katılmayı ne kadar arzu ediyordum. Meğerse o şirin, sakin Lefkoşe sokaklarının böle kanlı olaylara sahne olması da mümkünmüş…

Kardeşim, bana tez mektup yazarak sıhhatte olduğunu bildir. Olanı, biteni tafsilatı ile yaz. Gazete ve radyoların havadislerine pek inanmıyorum. Gözlerinden öper, acele cevap beklerim. Bütün tanıdıklara selamlar…

Dostunuz

M.Ö.

KIBRIS MEKTUBU

Dostum, o güzel mektubuna

Geç cevap verdiğim için kusura bakma

Vakit yok mektup yazmıya.

Kıbrıs bizim Yeşiladamız.

Hani cengaver atalarımız

Ellibin şehit pahasına

Fethettiler ya bu güzel adayı…

Hani bir zamanlar

Som ipek halatlı,

Atlas yelkenli gemiler

Demirledi Limasol önlerine,

Ve tunç bilekli yiğitler

Can vererek,

Kan dökerek,

Aldılar her karış toprağını…

Osmanlı elinde asırlarca

Kıbrıs’ım yaşadı altın çağını.

Asırlarca bizdik

Bu ülkenin efendisi

Kimse yükseltip sesini

Kafa tutmazdı ama,

Biz, insanca davranırdık insana.

Görülmemiştir Türkün tarihinde

Kurşun atıldığı silahsıza…

Görülmemiştir Türkün tarihinde

Küçük yavruların, taze gelinlerin sokaklarda

İtilip kakıldığı hoyratça…

Vazgeçelim karıştırmaktan

Tarihin tozlu sayfalarını.

Dostum, sana yazacaklarımı

Can kulağı ile dinle !

Hani, yıllar önce seninle

Dolaştığımız Lefkoşe sokaklarını

Tanıyamazsın şimdi…

Tanıyamazsın Girne caddesini

Tanıyamazsın Atatürk meydanını…

Bir volkan patladı sanki

Bastığımız yerin altından.

Tam yüzyirmibin insan

Anası, oğlu, babası, kızı,

Tam yüzyirmibin insan,

Bir kalpten bir ağızdan

Haykırdı parolamızı:

“Şahidimdir Türklüğüm,

Bırakmayız adamızı yabana;

Ya Taksim, ya Ölüm !…”

Neydi  27 Ocak günü

Lefkoşe sokaklarında insanların

Köpüren seller gibi akışı…

Ve bir daha gördü Kıbrıs toprağı

Asırlar önceki şahlanışı.

Yükseltip maviliklere

Şanlı bayrağımızı;

Bir kalpten, bir ağızdan

Tam yüzyirmibin insan,

Haykırdı parolamızı:

“Ya Taksim, Ya Ölüm !…”

Duyduk ki Anavatanda

Oturmuş büyüklerimiz masa başına

Duyduk ki söz konusu kaderimiz.

Biliyorduk zafer bizimdi

Arzumuz asil ve temiz,

Biliyorduk kudretli Türkiye’miz

Biliyorduk ana kartal

Bırakmazdı öksüz yavrusunu tek başına…

Yemin ediyoruz

En müşkül anımızda bile

Sarsılmadı güvenimiz Anavatana.

Bir heyecan rüzgarı esti

Evlerimiz, köylerimiz, şehirlerimiz üstünden,

Kundaktaki çocuğum, seksenlik ninem

Ayrısız gayrısız hepimiz

Sevinçle düştük yola.

Tutuşup elele, girerek kolkola,

Işıl ışıl sevinçli gözlerimiz,

Evlerimizi, okullarımızı

Donatıp albayraklarla,

Bir kalpten, bir ağızdan

Tam yüzyirmibin insan

Haykırdı parolamızı:

“Ya Taksim, Ya Ölüm !…”

İçindekiler :

KIBRIS MEKTUBU 7

KIBRIS VE ŞEHİTLER ÜSTÜNE

-Ağıt 47

-Cenk Tepesinden 49

-Lefkoşe Önlerinde 51

-Bayraktar Denen Adsız 53

-Yaşadığım Gibi 55

-Kıbrıs 58